ਜੋ ਸਾਈਨਸ ਨੂੰ ਵੀ ਘਟਾ ਅੰਕੜੇ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕਰੀਬ ਪੰਜ ਕਰੋੜ ਲੋਕ ਭਿਖਾਰੀ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਝਲਕ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਭਿਖਾਰੀ ਕਿਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵਦਨਾਂ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਦੇ ਇੱਕ ਢੰਗ ਵਜੋਂ ਭੀਖ ਮੰਗਣ ਲਈ ਕੀ ਸੱਦਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਭਿਖਾਰੀ ਬਹੁਤ ਹੀ ਤਰਸਯੋਗ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਵਦ ਫਟੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਫਟੇ ਹੋਏ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲਿਪਟੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸੀਜ਼ਨ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ, ਭਿਖਾਰੀ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਕੱਪੜੇ ਪਹਿਨੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਤਿਅੰਤ ਮੌਸਮੀ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਨੰਗੇ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਾਲੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਭਿਖਾਰੀ ਅਤੇ ਭੋਜਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖਣਾ ਦਿਲ ਕੰਬਾਊ ਹੈ। ਗਰਭਵਤੀ ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਟੋਰਾ ਲੈ ਕੇ ਪੈਸੇ ਅਤੇ ਖਾਣ ਲਈ ਭੋਜਨ ਮੰਗਣਾ ਵੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਮ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਹੈ। ਬਜ਼ੁਰਗ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਪਾਹਜ ਭਿਖਾਰੀ ਵੀਲ੍ਹ ਚੇਅਰ 'ਤੇ ਬੈਠੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਮਦਦ ਮੰਗਦੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੰਗਤਿਆਂ ਦਾ ਕੋਈ ਘਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਝੁੱਗੀ-ਝੌਂਪੜੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਵਦ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਫੁੱਟਪਾਥ 'ਤੇ ਭੀਖ ਮੰਗ ਕੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਅੰਤ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸਖ਼ਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਅਤਿਅੰਤ ਮੌਸਮੀ ਹਾਲਾਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਬਦਤਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭਿਖਾਰੀ ਅੱਤ ਦੀ ਠੰਢ, ਗਰਮੀ ਅਤੇ ਮੀਂਹ ਕਾਰਨ ਬਿਮਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੇ ਭਿਖਾਰੀਆਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਓਨੀ ਹੀ ਮਾੜੀ ਹੈ ਜਿੰਨੀ ਦਿਸਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਜਿਹੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭੀਖ ਮੰਗ ਕੇ ਚੰਗੀ ਰਕਮ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਗਰੀਬ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਹਨ। ਵਦ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਜੀਵਨਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਵਦ ਰਾਗ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਲਈ ਭੀਖ ਮੰਗਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਵਦ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਲੋਕ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਭੀਖ ਮੰਗਦੇ ਹਨ, ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਇਸ ਘਿਣਾਉਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਮੈਂਬਰ। ਬਹੁਤੇ ਪੈਸੇ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਅਜਿਹੇ ਭਿਖਾਰੀ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਜਾਂ ਪੋਤੇ-ਪੋਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਭੇਜਦੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੀਖ ਮੰਗਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਭਿਖਾਰੀ ਹਨ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬੁਨਿਆਦੀ ਲੋੜਾਂ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਰੋਜ਼ੀ-ਰੋਟੀ ਲਈ ਭੀਖ ਮੰਗਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਆਪਣੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਨ ਦਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਅਜਿਹੇ