ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦੇ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਇੰਨ੍ਹਾ ਦਾ ਸਕੂਲ ਵਾਲਾ ਬਸਤਾ, ਇਹ ਚਾਰ ਪੀਰੀਅਡ ਬਾਹਰ ਰਹੇ ਸਕੂਲ ਤੋਂ, ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਤਾਂ ਵੜ੍ਹਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਇਹ ਸਕੂਲ ਕੀ ਕਰਨ ਆਉਂਦੇ ਨੇ? ਮਾਂ ਪਿਉ ਤਾਂ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਭੇਜਦਾ ਤੇ ਇਹ ਸਕੂਲੋਂ ਗਾਇਬ ਹੋ ਕੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ਵਾਰਾ ਗਰਦੀ ਕਰਨ, ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਐ, ਪੈਸੇ ਤਾਂ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੇ ਦੇ ਹੀ ਦੇਣੇ ਨੇ, ਚੱਲ ਕੋਈ ਨਾ ਜਵਾਕ ਨੇ, ਅੱਛਾ ਜਵਾਕ ਨੇ... ਫਿਰ ਆਪ ਹੀ ਕਿਉਂ ਕਹਿਣਾ ਹੁੰਨੈ ਕਿ ਸਕੂਲ ਵਾਲੇ ਭੈਣਜੀ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਮਿਆਰ ਡਿੱਗ ਗਿਆ, ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਫੱਟੀ ਮੇਸ ਹੋ ਗਈ... ਇਹ ਹੋ ਗਿਆ... ਓਹ ਹੋ ਗਿਆ.. ਫਿਰ ਕਿਉਂ ਤਾਅਨੇ ਜੇ ਦਿੰਨਾ ਰਹਿਨੈ ਕਿ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪੜ੍ਹਦੇ ਆਪ ਵੀ ਨਹੀਂ ਇਹ ਤੇ ਫਿਰ ਅਸੀ ਵੀ ਕੀ ਕਰੀਏ? ਫਿਰ ਕਹਿੰਦੇ ਰਿਜਲਟ ਮਾੜਾ ਆਉਂਦੇ, ਭੈਣ ਜੀ ਦਾ ਪਾਰਾ ਸੱਤਵੇਂ ਅਸਮਾਨ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ ਸੀ, ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਚੱਲ ਛੱਡ ਤੂੰ ਐਵੇਂ ਨਾ ਟੈਨਸ਼ਨ ਨਾ ਲਿਆ ਕਰ, ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਸੱਦ ਕੇ ਦੱਸ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ ਕਿ ਭਾਈ ਥੋਡੀ ਔਲਾਦ ਪੜ੍ਹਦੀ ਨਹੀਂ, ਬਹੁਤ ਵਾਰੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਸਕੂਲੇ ਬੁਲਾ ਕੇ ਲਿਆਉ, ਪਰ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਕੋਈ ਟੈਨਸ਼ਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਜਵਾਕ ਪੜ੍ਹਦੇ ਵੀ ਨੇ ਕਿ ਨਹੀਂ, ਬੱਸ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਬੈਗ ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਚਿਰ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਸਕੂਲੇ ਬੁਲਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਲਿਆਉਂਦੇ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਚੱਲ ਭਾਈ ਤੇਰੀ ਮਰਜੀ ਐ, ਅਸਲ ਵਿਚ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਸਕੂਲ ਵਾਲੀ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਂਝ ਹੀ ਤੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਗੱਲ ਦੀ ਗਲਲ ਜੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਤੇਰੀ ਹਾਂ ਵਿਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਉਣ ਲੱਗ ਗਿਆ, ਮੈਂ ਦੀਦੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਪਾਰਾ ਠੰਡਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਚ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ। ਤੂੰ ਵੀ ਨਾ.... ਕੋਈ ਨਾ ਆ ਜਾਣ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਜੁੰਡੇ ਮੈਂ ਪੱਟੂ... ਮੈਂ ਫੋਨ ਕੱਟ ਕੇ ਹੱਸ ਪੈਂਦਾ ਹਾਂ, ਪਰ ਉਹਦੀ ਗੱਲ ਅੱਜ ਦੇ ਅਖਬਾਰ ਵਿਚ ਜਾਰ ਜਾਰ ਰੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦੇ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਇੰਨ੍ਹਾ ਦਾ ਸਕੂਲ ਵਾਲਾ ਬਸਤਾ, ਇਹ ਚਾਰ ਪੀਰੀਅਡ ਬਾਹਰ ਰਹੇ ਸਕੂਲ ਤੋਂ, ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਤਾਂ ਵੜ੍ਹਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਇਹ ਸਕੂਲ ਕੀ ਕਰਨ ਆਉਂਦੇ ਨੇ? ਮਾਂ ਪਿਉ ਤਾਂ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਭੇਜਦਾ ਤੇ ਇਹ ਸਕੂਲੋਂ ਗਾਇਬ ਹੋ ਕੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ਵਾਰਾ ਗਰਦੀ ਕਰਨ, ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਐ, ਪੈਸੇ ਤਾਂ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੇ ਦੇ ਹੀ ਦੇਣੇ ਨੇ, ਚੱਲ ਕੋਈ ਨਾ ਜਵਾਕ ਨੇ, ਅੱਛਾ ਜਵਾਕ ਨੇ... ਫਿਰ ਆਪ ਹੀ ਕਿਉਂ ਕਹਿਣਾ ਹੁੰਨੈ ਕਿ ਸਕੂਲ ਵਾਲੇ ਭੈਣਜੀ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਮਿਆਰ ਡਿੱਗ ਗਿਆ, ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਫੱਟੀ ਮੇਸ ਹੋ ਗਈ... ਇਹ ਹੋ ਗਿਆ... ਓਹ ਹੋ ਗਿਆ.. ਫਿਰ ਕਿਉਂ ਤਾਅਨੇ ਜੇ ਦਿੰਨਾ ਰਹਿਨੈ ਕਿ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪੜ੍ਹਦੇ ਆਪ ਵੀ ਨਹੀਂ ਇਹ ਤੇ ਫਿਰ ਅਸੀ ਵੀ ਕੀ ਕਰੀਏ? ਫਿਰ ਕਹਿੰਦੇ ਰਿਜਲਟ ਮਾੜਾ ਆਉਂਦੇ, ਭੈਣ ਜੀ ਦਾ ਪਾਰਾ ਸੱਤਵੇਂ ਅਸਮਾਨ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ ਸੀ, ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਚੱਲ ਛੱਡ ਤੂੰ ਐਵੇਂ ਨਾ ਟੈਨਸ਼ਨ ਨਾ ਲਿਆ ਕਰ, ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਸੱਦ ਕੇ ਦੱਸ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ ਕਿ ਭਾਈ ਥੋਡੀ ਔਲਾਦ ਪੜ੍ਹਦੀ ਨਹੀਂ, ਬਹੁਤ ਵਾਰੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਸਕੂਲੇ ਬੁਲਾ ਕੇ ਲਿਆਉ, ਪਰ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਕੋਈ ਟੈਨਸ਼ਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਜਵਾਕ ਪੜ੍ਹਦੇ ਵੀ ਨੇ ਕਿ ਨਹੀਂ, ਬੱਸ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਬੈਗ ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਚਿਰ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਸਕੂਲੇ ਬੁਲਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਲਿਆਉਂਦੇ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਚੱਲ ਭਾਈ ਤੇਰੀ ਮਰਜੀ ਐ, ਅਸਲ ਵਿਚ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਸਕੂਲ ਵਾਲੀ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਂਝ ਹੀ ਤੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਗੱਲ ਦੀ ਗਲਲ ਜੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਤੇਰੀ ਹਾਂ ਵਿਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਉਣ ਲੱਗ ਗਿਆ, ਮੈਂ ਦੀਦੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਪਾਰਾ ਠੰਡਾ ਕਰਨ ਲਈ ਸੱਚ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ। ਤੂੰ ਵੀ ਨਾ.... ਕੋਈ ਨਾ ਆ ਜਾਣ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਜੁੰਡੇ ਮੈਂ ਪੱਟੂ... ਮੈਂ ਫੋਨ ਕੱਟ ਕੇ ਹੱਸ ਪੈਂਦਾ ਹਾਂ, ਪਰ ਉਹਦੀ ਗੱਲ ਅੱਜ ਦੇ ਅਖਬਾਰ ਵਿਚ ਜਾਰ ਜਾਰ ਰੋ ਰਹੀ ਹੈ। ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦੇ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਇੰਨ੍ਹਾ ਦਾ ਸਕੂਲ ਵਾਲਾ ਬਸਤਾ, ਇਹ ਚਾਰ ਪੀਰੀਅਡ ਬਾਹਰ ਰਹੇ ਸਕੂਲ ਤੋਂ, ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਤਾਂ ਵੜ੍ਹਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਇਹ ਸਕੂਲ ਕੀ ਕਰਨ ਆਉਂਦੇ ਨੇ? ਮਾਂ ਪਿਉ ਤਾਂ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਭੇਜਦਾ ਤੇ ਇਹ ਸਕੂਲੋਂ ਗਾਇਬ ਹੋ ਕੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ਵਾਰਾ ਗਰਦੀ ਕਰਨ, ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਐ, ਪੈਸੇ ਤਾਂ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੇ ਦੇ ਹੀ ਦੇਣੇ ਨੇ, ਚੱਲ ਕੋਈ ਨਾ ਜਵਾਕ ਨੇ, ਅੱਛਾ ਜਵਾਕ ਨੇ... ਫਿਰ ਆਪ ਹੀ ਕਿਉਂ ਕਹਿਣਾ ਹੁੰਨੈ ਕਿ ਸਕੂਲ ਵਾਲੇ ਭੈਣਜੀ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਮਿਆਰ ਡਿੱਗ ਗਿਆ, ਸਿੱਖਿਆ ਦੀ ਫੱਟੀ ਮੇਸ ਹੋ ਗਈ... ਇਹ ਹੋ ਗਿਆ... ਓਹ ਹੋ ਗਿਆ.. ਫਿਰ ਕਿਉਂ ਤਾਅਨੇ ਜੇ ਦਿੰਨਾ ਰਹਿਨੈ ਕਿ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਪੜ੍ਹਦੇ ਆਪ ਵੀ ਨਹੀਂ ਇਹ ਤੇ ਫਿਰ ਅਸੀ ਵੀ ਕੀ ਕਰੀਏ? ਫਿਰ ਕਹਿੰਦੇ ਰਿਜਲਟ ਮਾੜਾ ਆਉਂਦੇ, ਭੈਣ ਜੀ ਦਾ ਪਾਰਾ ਸੱਤਵੇਂ ਅਸਮਾਨ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ ਸੀ, ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਚੱਲ ਛੱਡ ਤੂੰ ਐਵੇਂ ਨਾ ਟੈਨਸ਼ਨ ਨਾ ਲਿਆ ਕਰ, ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਸੱਦ ਕੇ ਦੱਸ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ ਕਿ ਭਾਈ ਥੋਡੀ ਔਲਾਦ ਪੜ੍ਹਦੀ ਨਹੀਂ, ਬਹੁਤ ਵਾਰੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਸਕੂਲੇ ਬੁਲਾ ਕੇ ਲਿਆਉ, ਪਰ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਕੋਈ ਟੈਨਸ਼ਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਾਡੇ ਜਵਾਕ ਪੜ੍ਹਦੇ ਵੀ ਨੇ ਕਿ ਨਹੀਂ, ਬੱਸ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ ਬੈਗ ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਚਿਰ ਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਨੂੰ ਸਕੂਲੇ ਬੁਲਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਲਿਆਉਂਦੇ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਚੱਲ ਭਾਈ ਤੇਰੀ ਮਰਜੀ ਐ, ਅਸਲ ਵਿਚ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਸਕੂਲ ਵਾਲੀ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਂਝ ਹੀ ਤੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਗੱਲ ਦੀ ਗਲ