ਕੂੜਾ ਇਕ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਕੇ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟਣ ਲਈ ਟੋਕਰੀ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਸ਼੍ਰੀ ਵਿਰਜਾ ਨੰਦ ਦੀ ਲੱਤ ਕੁੜੇ ਤੇ ਚਲੀ ਗਈ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੋ੍ਰਧ ਵਿਚ ਆ ਗਏ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦਿਆਨੰਦ ਜੀ ਨੂੰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਲੱਤ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਆਪ ਥੋੜ ਦੇਰ ਪਿਛੋਂ ਲੱਤ ਦਬਾਉਣ ਜਾ ਬੈਠੇ ਤੇ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਕਹਿਣ ਲਗੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਮੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਤਾ ਤੱਪਸਿਆ ਨਾਲ ਪੱਥਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਲੱਤ ਜਿਵੇ ਲਗੀ ਹੀ ਨਹੀ ਹਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਲਤ ਜਰੂਰ ਦੁੱਖਦੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਸੱਚ ਪੁਛੋ ਤਾਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦਰਿਆ ਵਿਚ ਸੁਟਵਾ ਕੇ ਦੰਡੀ ਜੀ ਨੇ ਅਗਿਆਨ ਦਾ ਭਾਰ ਸੁਆਮੀ ਜੀ ਦੇ ਦਿਲ ਤੋ ਉਤਾਰ ਦਿਤਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੇਦ ਦੇ ਅਰਥ ਦੱਸਣ ਲਗੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਵੇਦਾਂ ਦਾ ਗਿਆਨ ਈਸ਼ਵਰ ਦਾ ਦਿਤ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਦੂਜੀਆਂ ਪੁਸਤਕਾ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਆਪ ਬਣਾਈਆ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਕਿਤਾਬਾ ਵਿਚੋ ਵੀ ਜੋ ਕਿਤਾਬਾ ਰਿਸ਼ੀਆਂ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਹਨ ਉਹ ਵੇਦਾਂ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਤੇ ਸਚ ਹਨ ਤੂ ਵੇਦ ਨੂੰ ਹੀ ਸੱਚਾ ਮੰਨ। ਦਇਆਾ ਨੰਦ ਨੂੰ ਇਸ ਸਿਖਿਆ ਨੇ ਬਹੁੁਤ ਅੰਾਨਦ ਦਿੱਤਾ। ਇਕ ਸ਼ਿਵਰਾਤਰੀ ਹੀ ਕੀ ਸਾਰੇ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਗੁੱਥੀਆ ਸੁਲਝ ਗਈਆਂ। ਅੰਤ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪਾ ਉਹਨਾ ਨੇ ਉਸ ਦਿਨ ਨੂੰ ਧੰਨਵਾਦ ਦਿੱਤਾ ਜਦੋ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦੰਡੀ ਜੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੜਕਾਇਆ ਸੀ। ਦੰਡੀ ਜੀ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਚੇਲੇ ਵਿਦਵਾਨ ਹੋ ਗਏ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਕ ਦਿਨ ਸਮਾਗਮ ਲਈ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸ ਦਿਨ ਸ਼ਾਂਸਤਰਾ ਦੀ ਰੀਤ ਨਾਲ ਸ਼ਾਗਿਰਦਾ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਕਰਾਗੇਂ। ਸੁਆਮੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਊਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੰਡੀ ਵਿਰਜਾਨੰਦ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਵੇਦ ਅਤੇ ਵਿਆਕਰਣ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆਈ ਕਿ ਕੀ ਪਤਾ ਹੈ ਉੱਥੇ ਮਨੋਰਥ ਸਿੱਧ ਹੋ ਜਾਣ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਮਥੁਰਾ ਗਏ ਅਤੇ ਯਮੁਨਾ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਦੰਡੀ ਜੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੜਕਾਇਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸੁਆਮੀ ਜੀ ਤੋ ਪੁਛਿਂਆ, ਕੀ ਪੜੇ ਹੋ? ਸੁਆਮੀ ਜੀ ਨੇ ਕਿਤਾਬਾ ਦੇ ਨਾਂ ਦੱਸ ਦਿੱਤੇ। ਦੰਡੀ ਜੀ ਨੇ ਇਹ ਫਿਰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਇਹ ਪੁਸਤਕਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਹਨ? ਹਾਂ ਕਹਿਣ ਨਾਲ ਅਗਿਆ ਮਿਲੀ ਕੂੜਾ ਇਕ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਕੇ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟਣ ਲਈ ਟੋਕਰੀ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਸ਼੍ਰੀ ਵਿਰਜਾ ਨੰਦ ਦੀ ਲੱਤ ਕੁੜੇ ਤੇ ਚਲੀ ਗਈ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੋ੍ਰਧ ਵਿਚ ਆ ਗਏ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦਿਆਨੰਦ ਜੀ ਨੂੰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਲੱਤ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਆਪ ਥੋੜ ਦੇਰ ਪਿਛੋਂ ਲੱਤ ਦਬਾਉਣ ਜਾ ਬੈਠੇ ਤੇ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਕਹਿਣ ਲਗੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਮੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਤਾ ਤੱਪਸਿਆ ਨਾਲ ਪੱਥਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਲੱਤ ਜਿਵੇ ਲਗੀ ਹੀ ਨਹੀ ਹਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਲਤ ਜਰੂਰ ਦੁੱਖਦੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਸੱਚ ਪੁਛੋ ਤਾਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦਰਿਆ ਵਿਚ ਸੁਟਵਾ ਕੇ ਦੰਡੀ ਜੀ ਨੇ ਅਗਿਆਨ ਦਾ ਭਾਰ ਸੁਆਮੀ ਜੀ ਦੇ ਦਿਲ ਤੋ ਉਤਾਰ ਦਿਤਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੇਦ ਦੇ ਅਰਥ ਦੱਸਣ ਲਗੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਵੇਦਾਂ ਦਾ ਗਿਆਨ ਈਸ਼ਵਰ ਦਾ ਦਿਤੱਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਦੂਜੀਆਂ ਪੁਸਤਕਾ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਆਪ ਬਣਾਈਆ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਕਿਤਾਬਾ ਵਿਚੋ ਵੀ ਜੋ ਕਿਤਾਬਾ ਰਿਸ਼ੀਆਂ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਹਨ ਉਹ ਵੇਦਾਂ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਤੇ ਸਚ ਹਨ ਤੂ ਵੇਦ ਨੂੰ ਹੀ ਸੱਚਾ ਮੰਨ। ਦਇਆਾ ਨੰਦ ਨੂੰ ਇਸ ਸਿਖਿਆ ਨੇ ਬਹੁੁਤ ਅੰਾਨਦ ਦਿੱਤਾ। ਇਕ ਸ਼ਿਵਰਾਤਰੀ ਹੀ ਕੀ ਸਾਰੇ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਗੁੱਥੀਆ ਸੁਲਝ ਗਈਆਂ। ਅੰਤ ਦੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪਾ ਉਹਨਾ ਨੇ ਉਸ ਦਿਨ ਨੂੰ ਧੰਨਵਾਦ ਦਿੱਤਾ ਜਦੋ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦੰਡੀ ਜੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੜਕਾਇਆ ਸੀ। ਦੰਡੀ ਜੀ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਚੇਲੇ ਵਿਦਵਾਨ ਹੋ ਗਏ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਕ ਦਿਨ ਸਮਾਗਮ ਲਈ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸ ਦਿਨ ਸ਼ਾਂਸਤਰਾ ਦੀ ਰੀਤ ਨਾਲ ਸ਼ਾਗਿਰਦਾ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਕਰਾਗੇਂ। ਸੁਆਮੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਊਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੰਡੀ ਵਿਰਜਾਨੰਦ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਵੇਦ ਅਤੇ ਵਿਆਕਰਣ ਦੇ ਵਿਦਵਾਨ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆਈ ਕਿ ਕੀ ਪਤਾ ਹੈ ਉੱਥੇ ਮਨੋਰਥ ਸਿੱਧ ਹੋ ਜਾਣ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਮਥੁਰਾ ਗਏ ਅਤੇ ਯਮੁਨਾ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਦੰਡੀ ਜੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੜਕਾਇਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸੁਆਮੀ ਜੀ ਤੋ ਪੁਛਿਂਆ, ਕੀ ਪੜੇ ਹੋ? ਸੁਆਮੀ ਜੀ ਨੇ ਕਿਤਾਬਾ ਦੇ ਨਾਂ ਦੱਸ ਦਿੱਤੇ। ਦੰਡੀ ਜੀ ਨੇ ਇਹ ਫਿਰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਇਹ ਪੁਸਤਕਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਹਨ? ਹਾਂ ਕਹਿਣ ਨਾਲ ਅਗਿਆ ਮਿਲੀ ਕੂੜਾ ਇਕ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਕੇ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟਣ ਲਈ ਟੋਕਰੀ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ ਸ਼੍ਰੀ ਵਿਰਜਾ ਨੰਦ ਦੀ ਲੱਤ ਕੁੜੇ ਤੇ ਚਲੀ ਗਈ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੋ੍ਰਧ ਵਿਚ ਆ ਗਏ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦਿਆਨੰਦ ਜੀ ਨੂੰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਲੱਤ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਆਪ ਥੋੜ ਦੇਰ ਪਿਛੋਂ ਲੱਤ ਦਬਾਉਣ ਜਾ ਬੈਠੇ ਤੇ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਕਹਿਣ ਲਗੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਮੇਰਾ